حس عجیبی مرا گرفته بود، مات ومبهوت  اطراف  را نگاه   می کردم، خشکم زده بود،

                                                                                                                  چفیه ام رابرداشتم وروی چشمانم بستم،مدتی آرام آرام  راه می رفتم بعد از لحظاتی

                                                                                                                    چفیه رابازکردم وبه  تورهایی که  آن اطراف  حصار شده بود،چنگ انداختم  وزدم زیر گریه

                                                                                                                     وبا خودم  گفتم:آخه من که تابه الان  چیزی ازشهدا نمی دانستم،چگونه می توانم این همه

                                                                                                                     عشق را درک کنم؟من به شهدا شکایت کردم که کسی من رابا آنها آشنانکرده بود،کسی از

                                                                                                                     آن عشق برای من بازگو نکرده بود...

                                                                                       بسم  رب  الشهداء  والصدیقین

با یک سری از بچه ها رفته بودیم عیادت یکی از یادگاران ۸ سال دفاع مقدس، سردار ملی که ملت او را نمیشناسند

احمد پاریابی که ببینیش جگرت پاره پاره میشود

احمد پاریاب فرمانده گردان شهادت، نور چشم حاج همت ، خط شکن جنگ، سینه سرخی که سینه ی آن مخزن الاسرار شده، شرحه شرحه شده ، الان خونه نشین شده اون هم تنهای تنها

پاریاب فرمانده گردانی که حاج همت روش حساب ویژه ای باز میکرد

دیروز پشت خاکریز ها وسط میدان مین ، تو خاک عراق برای شناسایی های منطقه و امروز در یک واحد آپارتمانی محقر در طبقه ی چهار واحد سیزده در شهر قرچک ورامین

اگه ما داریم راحت نفس میکشیم واسه اینکه یه سری نفساشون بریده دیگه نفس نمیکشن

اگه ما داریم راحت نفس میکشیم واسه اینکه یه عده به راحتی نفس نمیکشن و نفساشون به زور بالا میاد

سردار ملی که همدم و مونسش شده بسیجیان دریادل پایگاه حر و یه دستگاهی که هر وقت نفسیش دنیا رو براش تنگ میکنه ازش استفاده می کنه

از خاطرات جبهه اش هم میگفت تعریف میکرد: که برای ماموریت رفته بودند و یک لحظه متوجه میشود یکی از همرزمانش نیست پس از بررسی او را پیدا میکنند و متوجه میشوند عراقی ها اونو به درخت بستن و چشم هایش را با سرنیزه از حدقه در اوردن

با خودم گفتم دیروز چشم رزمنده ها رو در می آوردن امروز در جنگ نرم با ماهواره و مجله و رسانه ها چشم ها جوانان ما را بیمار میکنند که به مثابه کور شدن است چون دیگه اون چشم ها توانایی دیدن حقیقت رو ندارن

روایت میکرد در جایی رزمنده های ایرانی را عراقی ها به درخت بسته بودند و خمیر رو سرشون گذاشته بودن و بعد هم اسید ریخته بودن رو سرشون

با خودم گفتم امروز هم روی فکر جوان ها افکار مخرب رو سم پاشی میکنن و فکراشونو منحرف میکنن

میگفت شیش روز بهمون آب ندادن بارون هم نیومد رزمنده ها از فرط تشنگی سینه هایشان را برهنه می کردن و به خاکریز ها میچسبوندن تا شاید کمی خنک بشن

با خودم گفتم امروز هم خیلی ها تشنه اند البته تشنه ی قدرت و شهوت و منصب اند

میگفت یه روزی حاج همت بهم گفت: پاریاب اگه برای خاک میجنگی یه روزی خودت هم خاک میشی اگه واسه آب میجنگی انقدر بارون میاد که تو یه قطره حساب میشی پاریاب برای اسلام ناب محمدی بجنگ که ماندگار خواهد شد

ده نمکی کارگردان اخراجی ها میگفت: یه روز تو فرودگاه موسکو برای نمایش اخراجی ها رفته بودم دیدم تو فرودگاه شلوغ هستش و جوون ها جمع شده بودن و دوربین ها که نور فلششون پشت سر هم میومد اول فکر کردم گلزارشونه ، هدیه تهرانی شونه کسی هست که مردم انقدر ریختن دورش رفتم جلو دیدم پیر مرد ۹۰ ساله است ده بیست تا مدال پوسیده بهش آویزونه یه لباس سرمه ای کهنه هم تنشه دیدم کهنه سرباز جنگشونه جوون ها دورش جمع شدن دارن عکس یادگاری میگیرن سرو دست دارن میشکونن

رفتم جلوتر دیدم تو میدون سرخ مسکو یه مقبره ای درست کردن عروس و داماد ها وقتی میخوان برن سر خونه زندگیشون میان بالای سر اون سرباز گمنام و ادای احترام میکنن مثل مملکت ما نیست که تظاهرات راه بندارن که چرا میخوایین شهید رو تو دانشگاه دفن کنید!