بسم الله الرحمن ارحیم

دو روز قبل

منزل یکی از اقوام بودم و بطور اطفاقی توفیق دیدن بخش هایی از فیلم خانه اجاره ای نصیبم شد. تصمیم گرفتم همین چندتا سکانس کوچیکو با دید نقد نگاه کنم.

نتیجه چند دقیقه نگاه کردنم این شد:

خانم بختیاری یک دختر ایرانی اما غرب زده بود که تمام تلاشش استفاده از کلمات غیر فارسی ست. در

این قسمت پوشش سر ایشون با داشتن رنگ های سبز و سفید و قرمز تداعی پرچم ایران رو داشت. نتیجه اینکه این بانو (که نماد سرزمینه)با این پرچم، به من نوعی نشون داد که ایران کاملا تحت تاثیر غرب بوده و از خود هیچ چیزی نداره.

نکته جالب ماجرا اینجاست که پدر این خانم(حاکم سرزمین)همیشه در توهم توطئه به سر میبره و فکر میکنه همه در تعقیب او هستند، اما اینطور نیست.

اصلا نمی خوام بگم این تحلیل من از یک قسمت این سریال درسته اما مساله اینه که وقتی کسی مثل من با دیدن فقط یک قسمت سریال به این نتایج میرسه یعنی اینکه فیلمساز ما دقت نداره تو کارش.یعنی باید چشماش باز باشه تا از این چیزا پیدا نشه تو بساط فیلمامون.

این ماجرا مثه لااله الله روی آستین تیم سرخپوشامونه که به بهانه اینکه تعادل در تعداد خط حفظ بشه، نوشتۀ روی یه آستین شده«لا الله»(استغفرالله). نمیگم کسی با عناد برخورد کرده و در لباس دوست دشمنی کرده. میگم دقت نکرده.

دقت کن خواهر من.

دقت کن برادر.

نذار دشمن شاد بشیم.