هندوئيسم و انديشه انتظار

پيروان هندوئيسم مانند ديگر اديان در اصل قيام نجات بخش

انسان ها هيچ ترديدي روا نمي دارند و در كتاب هاي گوناگون خود با صراحت از

آن سخن به ميان مي آورند.

در كتاب جوك ـ يكي از كتب هنديان ـ در رابطه با ويژگي هاي مصلح چنين آمده است:

«سر انجام دنيا به كسي برمي گردد كه خدا را دوست دارد و از بندگان خاص او باشد و نام او فرخنده و خجسته باشد.2»

و در جاي ديگر «شاكموني» پيامبر هندوها در كتاب خود نسبت منجي را به سيد خلايق مي رساند و ثمره قيام وي را خاطر نشان مي سازد:

«پادشاهي دنيا به فرزند سيد خلايق دو جهان

كشن بزرگوار تمام شود. او كسي باشد كه بر كوه هاي مشرق و مغرب دنيا حكم

براند و بر ابرها سوار شود و دين خدا يك دين شود و دين خدا زنده گردد.3»

يا آن كه هدايت انسان ها را از ويژگي حكومت وي دانسته و در كتاب «دداتك» اين گونه مي آورد: «دست حق در آيد و جانشين آخر ممتاطا ظهور كند و مشرق و مغرب عالم را بگيرد و همه جا خلايق را هدايت كند.4»

اما جالب آن جا است كه هندوئيسم اگر چه به رفق، مدارا، فردگرايي و گريز از

اجتماع مشهور است، اما در رابطه با قيام آخر الزمان، از واژه هايي همچون

شمشير، هلاكت شريران و... سود مي برد.

هندوها رهبر آخرالزمان را با نام كلكي و يكي از جلوه هاي دهگانه خداي حفظ كننده (ويشنو Vishu) مي دانند و وي را اين گونه ترسيم مي كنند:

«اين مظهر ويشنو در انقضاي كلي يا عصر آهن

سوار بر اسبي سفيد، در حالي كه شمشير برهنه درخشاني به صورت ستاره دنباله

دار در دست دارد، ظاهر مي شود و شريران را هلاك مي سازد و خلقت را از نو

تجديد و پاكي را رجعت مي دهد. اين مظهر دهم در انتهاي عالم ظهور خواهد

كرد.5»

اما آنچه مهم است آن است كه هندوئيسم به

همين ميزان پيشگويي بسنده كرده، به هيچ عنوان در صدد مغلوب سازي انديشه

هاي رقيب برنيامده، از هندوئيسم يك انديشه غالب و پيروز نمي سازد و آن را

به صورت ديني جهان شمول كه طاقتِ بر دوش كشيدن حكومت جهاني را دارد، معرفي

نمي كند.

-----------------------------------------------------

2- همشهري، ويژه نامه ميلاد مهدي عليه السلام ، 26/10/74؛ آرمان شهر در اديان، محمد علي بزنوني، پگاه، شماره 24، ص2.

3- مصلح جهاني، سيد هادي خسروشاهي، ص 60.

4- همان.

5- ر.ك: اوپانيشاد، ص737.