ابو خالد کابلی از اصحاب بزرگ امام چهارم حضرت سجاد علیه السلام و در زمره
استوارترین افراد شیعه در آن زمان محسوب می شود. بنابر روایتی در آغاز
امامت حضرت، وضع به گونه ای شده که اکثر مردم از اطراف خاندان پیامبر
پراکنده شده و تنها چند نفر در کنار ایشان بودند: سعید بن جبیر، حکیم بن
جبیر بن مطعم، یحیی ابن ام طویل و ابوخالد کابلی.
گفته می شود که
ابو خالد در ابتدا معتقد به امامت محمد بن حنفیه بود، اما با راهنمایی یحیی
بن ام طویل از آن برگشت و در زمره صحابه صادق و خالص امام چهارم در آمد.
این دوره مصادف با حکومت حجاج بن یوسف بود و به همین دلیل شیعه و اصحاب
امام هیچ گونه امنیتی نداشتند.
ابو خالد نیز مدتها از دست حجاج متواری بود و در نهایت به مکّه رفت تا در پناه آن از چنگال امویان در امان بماند.
پس از امام زین العابدین، وی در سلک اصحاب امام صادق قرار گرفت.
منابع:
تاریخ خلفا ص 249 / لغت نامه دهخدا
